خوش اومدید

             

       سلام به دوستان و همراهان صمیمی!!!!

       به کلبه ی حقیرانه ی من خیلی خوش اومدید.......

در این وبلاگ سعی دارم اشعاری رو که به دلم می شینه و دوسشون دارم رو

  قرار بدم تا شما هم از خوندنشون لذت ببرید.....

          لحظه هاتون پر از یاد خدا و لبریز از آرامش..........

محرم ....

 راه را باز نمایید…محرم آمد
دم بگیرید که هنگامه ی ماتم آمد

دست بر سینه نهاده…همه تعظیم کنید
مادری دست به پهلو، کمری خم آمد

نوکران، سینه زنان، موی کنان، مویه کنید
سر برهنه ز جنان حضرت خاتم آمد

امشبی را که شب درد دل با یار است
سفره ی دل بگشایید محرم آمد

پیرهن مشکی ما حوله احرام عزاست
در حسینیه ارباب خدا هم آمد

چشم ما گریه کنان وصل به چشم زهراست
زین سبب سلسله ی اشک منظم آمد

بر سیاهی عزا دیده ی ما روشن شد
بزم دلداگی یار فراهم آمد

روز محشر که همه خلق خدا حیرانند
رتبه ی زائر ارباب مقدم آمد

قدر بال مگسی اشک بشوید دل ما
قطره ایی پاک تر از چشمه ی زمزم آمد

عرضه بر دوست کنم نوکری یک ساله
که همه عشق خدا صاحب پرچم آمد

فاطمه منتظر آمدن ما بوده
لشگر گریه کنانِ شه عالم آمد

وصف انتظار......

    

کاش صاحب برسد بنده به زنجیر کند

این جوانان همه را در ره خود پیر کند

هیچ کس کاش نباشد نگهش بر راهی

چشم بر در بُود و دلبر او دیر کند

کاش چشم گل زهرا به دل ما افتد

با نگاهش به دل غمزده تاثیر کند

کاش از روی ترحم گذرد بر دل من

و بسازد دل ویرانه و تحویل کند

کاش صاحب نفسی همدم این خسته شود

که زِ گرمی لبش مسئله تغییر کند

کاش با آن قلم عشق شبی نام مرا

در میان صحف فاطمه تحریر کند

کاش روزی بزند تکیه به دیوار حرم

با همان لحن علی نغمه تکبیر کند

کاش جز مجلس او جای دگر پا ننهم

تا فقط مجلس او جان مرا سیر کند

دل شده تنگ از برای کودکی.....

بوی پاییز و قدم های خزان                         شور و غوغایی فکند در شهرمان

باز هم درس و کلاس و مدرسه                      زنگ املا و حساب و هندسه

صبح ها از خواب ناز برخاستن                          از کژی و بی خیالی کاستن

کودکان با کفش و کیف رنگ رنگ                     بـا قلم با دفتری خوب و قشنگ

بـا دلی سرشـار از شور و شعف                      جست و خیزی می کنند از هر طرف

مدرسه دنیای رویاهایشان                           نمره ی بیست حساب در یادشان

زنگ تفریح و دویدن در حیاط                        در کنار کودکانی با نشاط

بی خبر از رنج های زندگی                        شادمان از شور و از بالندگی

این دویدن ، دل تپیدن ، یاد باد                   مشق شب ، املا نوشتن ، یاد باد

آن معلّم همچو مادر مهربان                      لحظه ای غافل نشد از درس شان

روزهای امتحان و دلهره                           مبصری کردن تمامش خاطره

قلب هایی پاک از جنس بلور                      شعرهایی ناب و لبریز از سرور

دیدن این کودکان بی ریا                           یادم آرد خاطراتی با صفا

تا که بینم شور و شوق کودکان                   لحظه ای غافل شوم از این زمان

یادم آید روزگار کودکی                           آن طراوت در بهار کودکی

یاد باد آن سادگی ها یاد باد                       آن صفا و سرخوشی ها یاد باد

یاد بادش مدرسه رفتن به ذوق                    خواندن هر کلمه ای با شور و شوق

درس « بابا آب » من دارم به یاد                   آن نوا و زیر و بم ها یاد یاد

آن ترنّم های خوب و دلنشین                     خوانده می شد با نوایی آتشین

تا که چشم بر هم زدیم در زندگی                 سال ها بگذشت در پژمردگی

کودکی ها دور شد از جمع  ما                    ما هنوز در حسرت آن روزها

کاش می شد تا بگویم اندکی                      دل شده تنگ از برای کودکی

خوش به حال سیدا.....

در گلستان گفت بلبل این ندا، خوش به حال سیّدا

می کند هر ضربه ی قلبم صدا، خوش به حال سیّدا

دید شاگردی به مکتب خانه ای، سیّدی نورانی و دردانه ای

گفت با افسوس ناگه مرشدا، خوش به حال سیّدا

هر جوان و پیر هر بی یاوری، پهلوان و میر و هر نام آوری

ذکر ثروتمند و هم ذکر گدا، خوش به حال سیّدا

گفت دلبر با دل آرای دلش، گفت آدم با همان آب و گِلش

این نگردد از دو لبهایم جدا، خوش به حال سیّدا

هرکه‌عاشق پیشه‌ی پیغمبرست، آرزویش‌خنده‌های حیدرست

بر دلش این را کند نور هدا، خوش به حال سیّدا

شال‌سبزسیّدی عشق‌من است، نام اومرهم به هر دردتن‌ست

شال آن ها بر وجودم چون ردا، خوش به حال سیّدا