بانــــوی بهــــــار

بانــــوی بهــــــار

اشعار دلنشین و خودمونی
بانــــوی بهــــــار

بانــــوی بهــــــار

اشعار دلنشین و خودمونی

زنی را می شناسم من..

زنی را می شناسم من        که شوق بال و پر دارد

ولی از بس که پر شور است   دوصد بیم از سفر دارد


                     زنی را می شناسم من        که در یک گوشه ی خانه

                       میان شستن و پختن             درون آشپـــزخانه

                     سرود عشق می خواند        نگاهش ساده و تنهاست

                       صدایش خسته و محزون        امیدش در ته فرداست

                     http://s4.picofile.com/file/8185887942/%D8%B4%DB%8C%DA%A9.gif

زنی را می شناسم من        که می گوید پشیمان است

چرا دل را به او بسته             کجا او لایق آن است



                         زنی هم زیر لب گوید             گریزانم از این خانه

                     ولی از خود چنین پرسد       چه کس موهای طفلم را

                     پس از من می زند شانه؟


                    http://s4.picofile.com/file/8185887942/%D8%B4%DB%8C%DA%A9.gif


زنی آبستن درد است             زنی ،نوزاد غم دارد

زنی می گرید و گوید             به سینه شیر کم دارد



                      زنی با تار تنهایی                  لباس تور می بافد

                      زنی در کنج تنهایی              نماز نور می خواند



               http://s4.picofile.com/file/8185887942/%D8%B4%DB%8C%DA%A9.gif

زنی خو کرده با زنجیر          زنی مانوس با زندان

تمام سهم او این است        نگاه سرد زندانبان



                 زنی را می شناسم من    که می میرد ز یک تحقیر

                  ولی آواز می خواند          که این است بازی تقدیر


زنی با فقر می سازد       زنی با اشک می خوابد

زنی با حسرت و حیرت     گناهش را نمی داند


                   http://s4.picofile.com/file/8185887942/%D8%B4%DB%8C%DA%A9.gif

                  زنی واریس پایش را         زنی درد نهانش را

                 ز مردم می کند مخفی      که یکباره نگویندش

                 چه بدبختی،چه بدبختی


زنی را می شناسم من       که شعرش بوی غم دارد

ولی می خندد و گوید            که دنیا پیچ و خم دارد


                 http://s4.picofile.com/file/8185887942/%D8%B4%DB%8C%DA%A9.gif

                زنی را می شناسم من     

               که هر شب کودکانش را        به شعر و قصه می خواند

                   اگرچه درد جانکاهی              درون سینه اش دارد


زنی می ترسد از رفتن        که او شمعیست در خانه

اگر بیرون رود از در              چه تاریک است این خانه


             

                 زنی شرمنده از کودک           کنار سفره ی خالی

               که ای طفلم بخواب امشب    بخواب آری بخواب آری

                 و من تکرار خواهم کرد           سرود لایی لالایی


زنی را می شناسم من        که با شیطان نفس خود

هزاران بار جنگیده                 و چون فاتح شده آخر

به بدنامی بدکاران                تمسخروار خندیـــده


              http://s4.picofile.com/file/8185887942/%D8%B4%DB%8C%DA%A9.gif

                 زنی آواز می خواند                زنی خاموش می ماند

                 زنی حتی شبانگاهان             میان کوچه می ماند


زنی در کار،چون مرد است         به دستش تاول درد است

ز بس که رنج و غم دارد             فراموشش شده دیگر

جنینی در شکم دارد


                  http://s4.picofile.com/file/8185887942/%D8%B4%DB%8C%DA%A9.gif

                زنی در بستر مرگ است        زنی نزدیکی مرگ است  

            سراغش را که می گیرد        نمی دانم؟ شبی در بستر کوچک

                زنی آهسته می میرد         


زنی هم انتقامش را             ز مرد هرزه می گیرد...


      زنی را می شناسم من......