کاش وقتی زندگی فرصت دهد!!!!

 

کاش وقتی زندگی فرصت دهد        گاهی از پروانه ها یادی کنیم

کاش بخشی از نهان خویش را       وقف قسمت کردن شادی کنیم

کاش وقتی آسمان بارانی است      از زلال چشم هایش تر شویم

کاش دلتنگ شقایق ها شویم         به نگاه سرخشان عادت کنیم

کاش شب وقتی که  تنها می شویم    با خدای یاس ها خلوت کنیم

کاش گاهی در مسیر زندگی          باری از دوش نگاهی کم کنیم

فاصله های میان خویش را          با خطوط دوستی محکم کنیم

کاش مثل آب، مثل چشمه سار       گونه ی نیلوفری را تر کنیم

ما همه روزی از اینجا می رویم          کاش این پرواز را باور کنیم

کاش با حرفی که چندان سبز نیست        قلب های نقره ای را نشکنیم

کاش هر شب با دو جرعه نور ماه           چشم های خفته را رنگی زنیم

کاش بین ساکنان شهر عشق                رد پای خویش را پیدا کنیم

کاش رسم دوستی را ساده تر             مهربان تر، آسمانی تر کنیم

کاش اشکی قلبمان را بشکند           با نگاه خسته ای ویران شویم

کاش وقتی آرزویی می کنیم             از دل شفافمان هم رد شود

مرغ آمین هم از آنجا بگذرد           حرف های قلبمان را بشنود