گفتگوی صمیمی مادر با دخترش

       

   

زهرا مامان بیا صمیمی باشیم     مثل دو تا دوست قدیمی باشیم
بیا با هم حرف بزنیم بخندیم      در رو به روی غصه ها ببندیم
درسته دختر خوبه دلبر باشه    تو خوشگلی از همه کس سر باشه

جلوه تو ذات دختره می دونم       کار خداست مقدره می دونم

همه می گن دخترا برگ گلن        دادش میگه البته یه کم خلن

چسب روی دماغ یعنی که زشتن   به فکر خط خطی سرنوشتن
پشت این رنگ و روغنا دروغه     پشت اینا یه طرح بی فروغه
مردا میگن که خوشگلا نجیبن      راستش و بخوای دخترا مثل سیبن

سیب زمین افتاده بو نداره         رهگذر هم پا رو دلش می ذاره

سیب های روی شاخه چیدن دارن     از دست باغبون خریدن دارن
بهار خانوم دل نگرون توام              دلواپس روز خزون توام
حالا که می خوای بری توی خیابون    خودتو بگیر چراغ نده تو میدون

وقتی که حوا پا گذاشت تو عالم     به دو می خواست بره به سمت آدم

زد تو سرش فرشته گفت: حاج خانوم     چه میکنی فردا با حرف مردم
روتو بگیر با این لپای داغت            بشین بذار آدم بیاد سراغت
آره مامان اینم حرف کمی نیست      حجب و حیا قصه مبهمی نیست

این روسری یعنی که تو نجیبی      شکوفه معطر یه سیبی

این روسری پرچم اعتقاده           نباشه گلبرگها اسیر باده
زلفاتو از روسری بیرون نذار       چشمای هیز و سمت زلفات نیار
مردای خوب پرده دری نمی خوان   عشقای لوس سرسری نمی خوان

باید بدونی زندگی بازی نیست     توهم قرص های اکستازی نیست

اونهایی که پلاس کافی شاپن         احساسات دخترارو می قاپن
اونی که می ره پارتی های شبونه     تو کار و بار انگل دیگرونه
مردای خوب کاری و اهل دلن          مردای بد توی خیابون ولن

مردای خوب فقط نجابت می خوان    از زنشون غرور و غیرت می خوان

علاف مو فشن که مرد نمیشه       تا لنگ ظهر به رختخواب سیر بشه
مردی که قیچی میزنه به ابرو        از اون نگیر سراغ زور بازو
مردی که بند انداخته مرده؟ نه نیست  برا کسی شریک درده ؟ نه نیست

جوهر مردی نداره ، زغاله       نه مرده و نه زن ؛ تو حس و حاله

برقِ لب و کرم که اومد تو کار    مردونگی برو خدا نگه دار
ابرو کمون خیابونا شلوغن        پر از فریب حرفای دروغن
دوسِت دارم دیونتم ، اسیرم        یه روز اگه نبینمت میمیرم

یک دو روز بعد تو همین خیابون   یه لیلی دیگه ست کنار مجنون

برا کسی بمیر که راستی مرده     جر نزنه ، نپیچه ، برنگرده
بله به کسی بگو که عاشق باشه  تو حرف عاشقونه صادق باشه
یعنی باید شیفته روحت باشه       تشنه چشمه شکوهت باشه

آره گلم سرت رو درد نیارم     ای لوده بازی ها رو دوست ندارم

گیس طلایی به چشماشون زل نزن   با فوکلات به دستاشون پل نزن
همپای دخترای بد راه نرو       با چشم باز مامان توی چاه نرو

زنگ انشاء

                          

           صبح یک روز سرد پائیزی      روزی از روزهای اول سال

           بچه ها در کلاس جنگل سبز     جمع بودند دور هم خوشحال

           بچه ها غرق گفتگو بودند          باز هم در کلاس غوغا بود

        هر یکی برگ کوچکی در دست!    باز انگار زنگ انشاء بود

         تا معلم ز گرد راه رسید              گفت:با چهره ای پر از خنده

        باز موضوع تازه ای داریم             آرزوی شما در آینده

       شبنم از روی برگ گل برخواست      گفت:می خواهم آفتاب شوم

        ذره ذره به آسمان بروم                 ابر باشم دوباره آب شوم

       دانه آرام بر زمین غلتید             رفت و انشای کوچکش را خواند

       گفت:باغی بزرگ خواهم شد        تا ابد سبز سبز خواهم ماند

        غنچه هم گفت:گرچه دلتنگم         مثل لبخند باز خواهم شد

       با نسیم بهار و بلبل باغ             گرم راز و نیاز خواهم شد

      جوجه گنجشک گفت:می خواهم    فارغ از سنگ بچه ها باشم

      روی هر شاخه جیک جیک کنم        در دل آسمان رها باشم

    جوجه کوچک پرستو گفت:             کاش با باد رهسپار شوم

    تا افق های دور کوچ کنم              باز پیغمبر بهار باشم

    جوجه های کبوتران گفتند:           کاش می شد کنار هم باشیم

    توی گلدسته های یک گنبد          روز و شب زایر حرم باشیم

     زنگ تفریح که زده شد             باز هم در کلاس غوغا شد

   هریک از بچه ها به سویی رفت     و معلم دوباره تنها شد

  با خودش زیر لب چنین می گفت:     آرزوهایتان چه رنگین است

   کاش روزی به کام خود برسید          بچه ها آرزوی من این است

بنویس بابا

           

  بگذار تا یادی کنیم از«آب،بابا»     سرمشق های «سیب،سینی،سوت، سارا»

بنویس بابا،آب و نان راآبرو داد         بنویس بابا، زندگی را سمت و سو داد

نقطه سرخط «باز باران، با ترانه»      بنویس بابا رفت میدان، بی بهانه

بنویس شعر«یاد یار مهربان» را       درس« شب تاریک و ماه و آسمان» را

بنویس بابا روزگاری دیده بان بود       روزی شعاع دید او تا بی کران بود

امروز اما دیدگانش «سو» ندارد          امروز دیگر قدرت بازو ندارد

بابا خروشان بود روزی مثل کارون       اما امانش را بریده ، سرفه اکنون

«آن مرد آمد» بود سرمشق دبستان      امروز «بابا» گشته سرمشق دلیران

آن مرد آمد، زیر باران، ناز نازان         این مرد هم آمد، ولی بر دوش یاران

آن مرد آمد، از افق های خیالی             این مرد آمد، واقعی، اما هلالی

آن مرد، می گفتند، روزی «داس دارد»  این مرد، اما، «صولت عباس» دارد   

آن مرد با این مرد، خیلی فرق دارد        فرقی، چو فرق بین غرب و شرق دارد

شکر خدا مست می کوثرم

                           

شکر خدا مست می کوثرم

شکر خدا فاطمه شد مادرم

شکر خدا اهل تولا شدم

عاشق ذریه ی زهرا شدم

شکر خدا بر در این خانه ام

شکر خدا نوکر این خانه ام

شکر خدا پیش علی رو زدم

دم ز عطا و کرم او زدم

شکر خدا قلب و دلم با علی ست

شکر خدا ذکر لبم یا علی ست

نام و نشان گر چه ندارم ولی

نوکر و مسکین علی ام علی

گر که بپرسند گدای که ای

ریزه خور خوان عطای که ای

نازم و گویم که کنم سروری

شکر خدا حیدریم حیدری

خاک سر راه توام یا علی

دشمن بدخواه توام یا علی

از قفس غصه رها شد دلم

شکر خدا کرب و بلا شد دلم

مهر حسین است چراغ شبم

شکر خدا سینه زن زینبم

شکر خدا گر چه که بی مایه ام

با پسر فاطمه همسایه ام

شکر خدا مست می او شدم

ریزه خور ضامن آهو شدم

شکر خدا نرفته ام راه کج

ذکر لبم گشته دعای فرج

بهشت...

               

                             یک روز از بهشتت 

                              دزدیده ایم یک سیب    

                             عمریست در زمینت    

                               هستیم تحت تعقیب

                                                    خوردیم در زمینت

                                                 این خاک تازه تاسیس

                                                 از پشت سر به شیطان

                                                    از روبرو به ابلیس

                           از شکر نامت ای دوست

                           با آن که مست بودیم

                            ما را ببخش یک عمر

                             شیطان پرست بودیم

                                                     حالا در این جهنم

                                                     این سرزمین مرده

                                                      تاوان آن گناه و

                                                     آن سیب کرم خورده

                              باید میان این خاک

                              در کوه و دشت و جنگل

                               عمری ثواب کرد و

                               برگشت جای اول...